¿Necesitas ayuda? Llámanos al 967 225 863
de RAMON SAIZARBITORIA
de RAMON SAIZARBITORIA
Eta, azkenean, pare bat jolas metaforikorekin luzatu ondoren,alegoriak utzi, eta bere ipurmasailak aipatzen nituen besterik gabe.Ipurmasail biribilek zoratzear nindukaten, irrealitatetik -batzuetanduda egiten bainuen existitzen ote ziren- egiazko bizitzaranindekartelako. Amets huts zinena gorpuztu egin zara, zureipurmasailak dakuskidalako, eta bide horretatik, zutaz ase nahi dut,zure ahotik edan.... Ez dut uste ulertu ahal izateko gehiago esateamerezi duenik, kontuan hartuta ez dela hau, inondik ere, harrosentiarazten nauen oroitzapena. Ez dakit nola izan nintzen horrenausarta, kontuan hartuz ere errazago dela horrelako gauzak izkribuzesatea. [...][...] Telefonoz deitu zidan, goizez, eta berehala jakinnuen eragin positiboa lortu nuela izkribuarekin. Bestela izan balitzez zidan deituko, noski, baina, horretaz gain, nor da? galdetunuenean, bizitza osoan ordu arte entzundako doinurik sentsualenaentzun nuen. Zin dagit belusezko ahotsak existitzen direla. Maitezaitut esan zidan, zeta gaztelaniaz ahoskatuz. ¿Lo digo bien?. Baietzerantzun nion noski. Qu maravilla esan zidan, qu bien escribes, metienes anonadada. Antzeko baieztapen zerrenda luze baten ondoren, eaba al nekien non zegoen galdetu zidan, eta nik, noski, ezetz, nolajakin behar nuen. Ohe gainean nago etzanda esan zidan. Estoy tumbadaencima de la cama y tengo los muslos calientes, t¡o. Pentsadaitekeenez, ezin nuen listurik irentsi. Harriturik nengoen portaeraharengatik, eta harro nire literaturaren eraginagatik. Irakurtzen arinintzen liburua esku artetik erori zitzaidan.
0 valoraciones
