¿Necesitas ayuda? Llámanos al 967 225 863
de MANKELL, HENNING
de MANKELL, HENNING
Joelen kontakizunaren laugarren eta azken atala da hau. Izarretarabidean zihoan txakurra izan zen lehen atala. Itzalak luzatu egitendira ilunabarrean eta Ohe elurtuan lo egin zuen mutikoa etorri zirengero.Liburu honetan Joelek hamabost urte bete ditu. Ama ezagutuko du,oso ume zelarik aitarekin utziz etxetik alde egin zuena. Amarekin topo egitera joatean iraganeko pasadizoak argitu nahi ditu semeakaitarekin, gaixo jarri zen aitarekin, alegia:-Ama batek ez du aldeegiten horrela, besterik gabe. Aitak desagertzen dira. Amak, ez.Zerbait gertatuko zen. Aita marinela izana zen, eta aspaldidanikagindua zion semeari biak itzuliko zirela egunen batean itsasora etaamaierarik gabeko bidaia batean abiatuko. Aita hil zenean:Negarrezhasteko zorian zegoela jabetu zen. Ez zuen nahi. Hamabost urte zituen, marinela zen. Beraz, ezin zuen negar egin. Umeek negar egin dezakete. Eta helduek. Baina ez hamabost urte dituen batek. Adin horretandebekatuta dago amore ematea. Batez ere malkoei.Ordurako iparralde eta hegoaldeko itsas bazterrak ezagutuak zituen Joelek marinel gisa.Amsterdameko portura eta kaleetara ere iritsia zen...